АЖАЛНИНГ СИРЛИ    ТАШРИФИ

Бу воқеани Салтанат момо сўзлаб берганди.

Бахор фаслининг илк кунларида  ғайриоддий воқеа юз берди. Март ойида, сокин тун оқшомида,  дарвозанинг  қаттиқ  тақиллаши, отамни безовта қилди. У киши ўрнидан туриб, ҳаттоки шошилишда оёқ  кийимини ҳам қолдириб, хансираб югурганча, дарвозага йўналди. Бу вақтда  дарвоза  қаттиқ  зарбдан  очилиб кетади. Дарвоза остонасида кишини қўрқувга солувчи эркак  қиёфасидаги бадбашара аёл турарди. У узун чарим палтоли, ёқаси кўтарилган қора  либосда бўлиб, калта қирқилган оқ сочли, тишлари сўйлоқ  тирноқлари узун, кўзлари ғилай инсонни  дахшатга солувчи, одам онгини шошириб  қўювчи  махлуқ эди. Одам қиёфасидаги шарпа отамга қараб шундай деди:

-Мени танидингизми? Эй одамзот! Мен инсонлар жонини олувчи ажалман. Мендан қўрқдингми? Юзимда учта ниқобим бор. Кейингилари бунданда дахшатлироқдир. Қолган ниқобларимни ҳам ечайми?”

Сўзлаб бўлгач, қўлини ияги остига олиб боради. Отам қўрқанича: “ечманг” дея фарёд қилиб, йиғлаб юборди. Оёқлари остига тиз чўкиб, раҳм  қилишини сўрабди.

Ажал ниқобини иягигача еча бошлабди.Бўғзида қуюқ қора қон сизиб турарди.

Ажал: “Сенга тегмасам  буларга ҳамла қиламан” дебди ва амаким  билан янгамга  ташланмоқчи  бўлибди.

Улар отамдан кетмаслигини  йиғлаб ёлвориб ўтинишади. Ажал отамга қараб деди: “Бу ташриф огоҳлантириш эди. Уч кундан сўнг қайтаман, яқин инсонларинга эҳтиёт бўл”, деганча кўздан ғойиб бўлган экан.

Отам алахсираб уйғониб кетганларида ҳовлининг ўртасида тик турган ҳолатда эканлар.

Бу ғайриоддий туш бизни келаётган фалокатдан огоҳ этган эди. Ажалнинг ташрифи эртаси куниёқ  ўз тасирини кўрсатди. Отамнинг  амакисининг ўғли ён қўшнимиз тонг саҳарда кириб келди.У сўнгги кунларда ичкилликга ружу қўйганди.Оиласи билан муросага боролмай юрганди. Ажралиш аризасига имзо қўйишни амакимдан талаб қилди. Амаким бу ишдан бош тортди. Орада жанжал кўтарилади. Жаҳли чиққан қўшни амаки амакимниг юзига  бир мушт туширди. Отам уларни ажратиб қўйишга ҳаракат қилди. Қўшнимиз жаҳл билан чиқиб кетди. Кун кеч бўлгач, у қайтиб келиб, тош отди. Куракда турмайдиган сўзлар билан ҳақорат қилди. Можаро икки соатлар чамаси  давом  этди. Отам гарчи тош зарбидан уйнинг томига шикаст этган бўлсада, амакимни уришишдан қайтарди.

Барчамиз асабий ҳолда тонгни оттирдик. Тонг саҳарда қўшнимизнинг “боламлаб” йиғлаган  аламли дод фарёдидан жунбушга келдик.Бизга ва  бошқаларнинг дилига озор  берган қирқ ёшлар чамасида бўлган қўшнимиз бевақт вафот этганди. “Яхши ейди ошини, ёмон ейди бошини”- деган мақол шунда исбот топгандай бўлди.

Сапарова Зебинисо Давлат қизи (Зебо Зейнур)

O’zLiDeP Сурхондарё вилояти

Кенгаши ходими