АЙБСИЗ, АЙБДОРСИЗ УММОНДАГИ “КЎК КИТ”ЛАР

Ёшлик экан бебошлик

Интернетда тутиндим дўстлик

Ғойибона сохта мехрибон

Маккор экан, қилди разиллик

Алдаб-авраб янги дўст мени,

Беозор “Кўк кит” ўйини деди,

Қаҳрамонлик, машҳурлик кутмоқда сени

Оқ қоғозни олиб, чизгин-у, ёзгин

Мен ўшанда беихтиёр,

Ўлимни ўзимга қилдим ихтиёр,

Бола эдим, оқ қоғозни олдим қўлга

Қаҳрамонлик нашидасин туйдим дилга

“Ха” дедим-у ўйламай,

Оқибатин сўраманг

“Кўк кит” ҳам бир баҳона

Ем бўласиз наҳангга

Эллик куннинг, эллик шарти бор эди бунда,

Чидай олмас бу азобларга оддий бир банда

Вужудим ҳам юрагим ҳам тилка-пора,

Қолмаганди қутилишга ўзга чора

Кўзларимни ўйдим ўз қўлим билан

Тилларимни тилдим ўткир тиғ билан

Жонимни хатарга қўйиб минг бора

Хушхудликка яқинлашдим тобора

Бошим қўйиб кундага,

Ўтда ёндим, сувда чўкдим

Юрак келди халқумга

Англаб етдим, фурсат етгач ўлимга

Эрталаб сахар сокин

Эл-у юрт тинч уйқуда

Тушуми, ўнгими ёки бир рўё

Ҳаёлот олами эди бу гуё

Ажал ўз отини қамчилаб елди

Ер-у кўк бир зумда ларзага келди

Айни шу дамда барчамиз маҳкум

Ўлимга чиқардик ўзимиз ҳукм

Бир юз ўттиз бола эдик-ку бизлар

Қалбимизда чексиз орзулар

Улар бўлди, бизга армонлар

Бизлар асло бўлолмадик-ку қаҳрамонлар

Қачонки чиқмоқ бўлсанг измимиздан

Боғча борар уканг ортга қайтмас,

Ота-онанг дийдорига зор бўларсан,

Дея таҳдид солди, қонхўрлар, ғаламислар

Сен тутган йўл, хатарли йўл

Дўстингга айт, ўзинг ҳам қайт

Спорт билан бўл ҳамдам

Доимо бўлгин бардам

Китоб билан бўлиб дўст

Яшарсан бекаму-кўст

Билим олиб, бўлгин олим

Бўлмагин хеч қачон ўзингга золим

Томири мозийларга туташ бўлган Тўмарислар,

Шонли ўтмиш тарихига эга бўлган биз авлодлар

Ўйлаб босгин ҳар қадаминг фикр қилгин

Азиз юртнинг дилбандисан, юз минг бора шукр қилгин

Сапарова Зебинисо

(Зебо Зейнур)